زندگی در طولانی ترین قرنطینه دنیا چگونه است؟ - وبلاگ ورامین

به گزارش وبلاگ ورامین، در ماه اگوست سال 2019 میلادی، دولت هند در اقدامی نژادپرستانه خودمختاری منطقه مسلمان نشین کشمیر را سلب و با قطع ارتباطات و اعمال محدودیت های تردد، این منطقه را در قرنطینه سخت قرار داد. در اوایل سال 2020 این محدودیت ها در آستانه کاهش بود که با مشاهده نخستین مورد ابتلا به بیماری COVID-19 در کشمیر، بهانه جدیدی برای دولت هند فراهم شد تا مجدداً محدودیت ها در این منطقه را بازگرداند و قرنطینه این منطقه را ادامه دهد. نشریه تایم طی گزارشی میدانی به آنالیز شرایط این طولانی ترین قرنطینه دنیا پرداخته است.

به گزارش وبلاگ ورامین، در ابتدای سال میلادی جاری و قبل از فراگیری اپیدمی کروناویروس، دولت هند کم کم در حال برداشتن محدودیت های مربوط به تردد و اجتماعات در کشمیر بود که از اگوست سال 2019 بر این منطقه اعمال نموده بود. این محدودیت ها هنگامی اعمال شد که دولت هند خودمختاری طولانی مدت کشمیر را سلب کرد و حکومت مستقیم بر آن را از دهلی تحمیل کرد. در کشمیر تنها قلمرو با اکثریت مسلمانان هند، ساکنان به زور سربازانی که دائماً در خیابان ها گشت زنی می کردند، مجبور به ماندن در خانه های خود می شدند و دولت ناسیونالیست هندو در دهلی نیز خطوط تلفن و اتصالات اینترنتی را قطع کرد.

در اواخر ژانویه، پس از قطع ارتباط حدود شش ماه با دنیا، دره کشمیر دوباره اجازه یافت به لیستی از سایت های تأیید شده توسط دولت، در اینترنت G2 دسترسی پیدا کند. در ادامه و در اوایل ماه مارس، پهنای باند اینترنت تا حدودی احیا شد و بعضی سیاستمداران محلی نیز از زندان آزاد شدند. اما در ماه مارس و پس از شناسایی اولین مورد COVID-19 در کشمیر، محدودیت های پیشین با قوانین جدیدی در خصوص محدودیت تردد و اجتماعات، بار دیگر تجدید شد و این منطقه مجدداً وارد محاصره شد. مساجد، که به طور عادی پنج بار در روز برای نماز باز می شد، تعطیل شدند و بازار ها بسته شده است. از تاریخ 4 ماه می، این منطقه 12، 5 میلیون نفری، فقط 701 مورد ابتلای تأیید شده به COVID-19 و هشت مورد فوت داشته است.

به نظر می رسد حتی اگر این اقدامات دولت هند را برای مهار گسترش اپیدمی کرونا، طبیعی بدانیم باز هزینه آن برای مردم این منطقه بسیار سنگین بوده است. در واقع در سراسر دنیا برای مهار عوارض ناشی از قرنطینه، سرویس های خدمات آنلاین گسترش یافته است، اما در منطقه کشمیر استفاده از این امکانات عملاً غیر ممکن است. دولت هند با این استدلال که توسعه اینترنت در کشمیر ممکن است مورد سوءاستفاده شبه نظامیان مخالف قرار گیرد، مانع از این کار می گردد.

هند بیش از هر کشور دموکرات دیگری در دنیا، اینترنت را قطع می نماید و دولت در سال های اخیر مرتباً برای مهار اعتراضات به سمت این تاکتیک روی آورده است. از سوی دیگر نیز هیچ قلمرو سیاسی به اندازه جامو و کشمیر با محدودیت استفاده از اینترنت روبرو نشده است به نحوی که تنها در سال 2019 حدود 55 خاموشی اینترنتی را تجربه نموده اند. از جمله این قطعی ها، طولانی ترین تاریخ ثبت شده قع اینترنت در دنیا است که دولت هند از ماه اگوست به مدت 213 آن را به این منطقه تحمیل کرد. قرار است به زودی دادگاه عالی هند در دهلی نو تصمیم بگیرد که آیا دسترسی کشمیر به اینترنت 4G دوباره برقرار گردد یا خیر.

اما در تاریخ 30 آوریل، دولت همسو با دهلی کشمیر در مخالفت خود با این طرح به دادگاه گفت، حق دسترسی به اینترنت یک حق اساسی نیست و استدلال کرد که گروه های مختلف تروریستی مستقر در پاکستان ممکن است از اینترنت 4G برای برنامه ریزی حملات خود استفاده نمایند. این در حالی است که دادگاه های عالی هند در ژانویه این حکم را صادر کردند که تمام هندی ها باید از حقوق اساسی در آزادی بیان و استفاده از اینترنت برخوردار باشند، هرچند که اندکی بعد از اعلام دسترسی به اینترنت به عنوان یک حق مسلم در قانون اساسی، دست برداشتند.

با این همه و با وجود ماه ها خستگی از قرنطینه سیاسی و بی اعتمادی نسبت به مقامات دولتی به خاطر اعمال محدودیت ها در اگوست، کشمیری ها به امید جلوگیری از گسترش ویرانگر این بیماری، محدودیت های جدید را پذیرفته اند. یک تاجر محلی 34 ساله به نام تصدق که خواست فقط با این نام شناخته گردد چرا که به دولت محلی برای صدور مجوز کار در ایالت سرینگر نیازمند است، می گوید: ما مخالف قرنطینه و محدودیت های ماه اگوست بودیم. مقامات محلی در آن ماه ها با ما وحشیانه رفتار کردند. اما اکنون، به گفته تصدق، وضع متفاوت شده است به ویژه که اکنون مردم اجازه خرید کالا های اساسی را دارند. او می افزاید: مردم خودشان می خواهند در خانه بمانند تا بیمار نشوند.

پزشکان می گویند محدودیت های اینترنتی تأثیر منفی بر سلامت عمومی در کشمیر دارد، چرا که برای دسترسی و دانلود آخرین مطالعات و توصیه های پزشکی، مردم باید به ارتباط کند 2G متکی باشند. یکی از پزشکان بیمارستان منطقه گفت: همه اطلاعات و توصیه ها در خصوص بیماری COVID-19 جدید است چرا اصولاً این یک بیماری جدیدی است. این پزشک که به شرط ناشناس ماندن صحبت می کرد، اضافه نمود: هر روز، چیزی جدیدی در خصوص ویروس به دست می آید که ما باید از آن آگاه شویم تا بتوانیم تحقیقات خود در راستا درستی قرار دهیم، اما با سرعت 2G نمی توانیم به این اطلاعات دسترسی درستی داشته باشیم.

او می گوید، حتی یک پرونده ساده مانند یک سند PDF ده صفحه ای نیز می تواند ساعت ها زمان از ما بگیرد. وی اضافه نمود: اگر بخواهیم به تحقیقات جدید دسترسی پیدا کنید، این امر بسیار سخت است. پزشکان کشمیری می گویند که در این شرایط، برای اطلاع از این ویروس مجبورند به پیغام های ارسال شده توسط همکاران خود در نرم افزار واتس اپ، اعتماد نمایند. اما اطلاعات نادرست در این نرم افزار زیاد است و تشخیص اینکه کدام پیغام ها قابل اعتماد و کدام نیستند برای آن ها سخت است.

پزشکان این منطقه همچنین قادر به پیوستن به وبینار های زنده نیستند، که به ابزار های مفیدی برای اساتید تحقیق در آزمایشگاه ها تبدیل شده اند تا آخرین اطلاعات در خصوص ویروس را با پزشکان شاغل در خطوط مقدم به اشتراک بگذارند. دکتر سهیل نایک، رئیس انجمن پزشکان کشمیر می گوید: ما به دلیل سرعت پایین اینترنت نمی توانیم با کارشناسان آزمایشگاهی در ارتباط باشیم. در حال حاضر بیمارستان های ما به طور عادی کار می نمایند، اما اگر بحران جدی تر گردد، ما نمی دانیم که آیا می توانیم آن را اداره کنیم.

مقامات دولتی هنوز هم به سختی با اعتراضات و شکایات کادر پزشکی در این مناطق برخورد می نمایند. چند وقت پیش یک پزشک پس از درخواست عمومی برای تجهیزات محافظ، به یک بیمارستان دور افتاده در جامو منتقل شد. طبق گفته پزشکانی که با نشریه TIME صحبت کردند، بسیاری از پزشکان این منطقه تهدید شده اند که در صورت ابراز نگرانی، شغل خود را از دست خواهند داد. یکی از این پزشکان گفت: نگرش مقامات دولتی مانند این است که ما برای مردن این شغل انتخاب نموده ایم. زیرساخت های بهداشتی ما بسیار ضعیف است. بر اساس اطلاعات رسیده به TIME، تا به امروز حداقل یک پزشک نبود وسایل محافظت کافی، به ویروس کرونا مبتلا شده است.

برای بعضی، اقدامات سرکوبگرانه نشانه این است که اولویت های دولت هند در کشمیر، با وجود اپیدمی کرونا تغییری ننموده است. میشی چوداری، مدیر حقوقی مرکز Software Freedom Law Center، گروهی که برای آزادی های اینترنتی فعالیت می نماید، می گوید: هر دولتی که می پذیرد طولانی ترین قطعی اینترنت در تاریخ را انجام دهد، فقط می تواند به سانسور و نظارت معتقد باشد.

این منظره در خارج از فضای مجازی نیز در حال تکرار است. یکی از کارمندان گروه های بشردوستانه که خواست نامش فاش نگردد، می گوید: تن ها چیزی که در این شرایط جدید تغییر نموده، اصطلاحات و عبارت ها بوده است. وی گفت: همه این ها با هدف آزار مخالفان است. این بیماری همه گیر همان قرنطینه سیاسی را به دنبال آورده است. هیچ چیز تغییر ننموده است مردم هنوز مورد آزار و اذیت قرار می گیرند و روزنامه نگاران مورد تعرض قرار می گیرند.

یکی از این روزنامه نگاران، مسرت زهرا، عکاس خبری مستقر در سرینگر است که در 18 آوریل به موجب قانون ضد تروریسم، به اتهام ارسال پست های ضد ملی با قصد مجرمانه در رسانه های اجتماعی و بارگذاری عکس هایی که می تواند باعث تحریک عموم گردد و اخلال در قانون و نظم، بازداشت شد. او می گوید دولت هند برای جلوگیری از آزادی بیان در کشمیر، روزنامه نگاران محلی را سرکوب می نماید. وی در تبادل نظر با TIME گفت: من شخصاً احساس می کنم آن ها مرا بازداشت کردند تا پیغامی جدی برای همه روزنامه نگاران در کشمیر ارسال نمایند. وی اضافه نمود: این پیغام بسیار سیاه و سفید بود - اگر دولت می تواند یک روزنامه نگار زن را بازداشت کند، تصور کنید که چه کاری می تواند با روزنامه نگاران مرد انجام دهد. فقط چند خبرنگار زن در اینجا حضور دارند. آن ها ما را مرعوب و آزار می دهند. به گفته وی، تأثیر چنین اقدامی این است که مردم می ترسند امروز با روزنامه نگاران صحبت نمایند و بدین شکل اوضاع کشمیر برای سایر نقاط دنیا ناشناخته باقی می ماند.

با این همه گرچه تقریباً همه فعالیت ها در دره کشمیر متوقف شده است، اما فعالیت شبه نظامیان کماکان ادامه دارد. براساس گفته های مقامات هندی، در آخرین این خشونت در روز های یکشنبه و دوشنبه، هشت پرسنل امنیتی هندی و دو مظنون به مشارکت در درگیری های مسلحانه، در شهر هندورا کشته شدند. بنا بر این گزارش ها، یک کودک نیز در اثر آتش سوزی کشته شد. براساس گزارش پورتال تروریسم آسیای جنوبی که درگیری را دنبال می نماید، در امسال حداقل 105 نفر در خشونت های این منطقه کشته شده اند که در میان این قربانیان 9 غیرنظامی وجود دارد. برای نخستین بار، از زمان آغاز همه گیری، مقامات آغاز به دفن کردن شبه نظامیان به دور از خانه هایشان نموده اند و بدین شکل از انجام مراسم تشییع جنازه - غالباً با این اتهام سیاسی که می تواند بعنوان فرصتی برای گروه های شبه نظامی باشد- جلوگیری می نماید. دولت می گوید این اقدام بخشی از ممنوعیت های گسترده در جلوگیری از اجتماعات عمومی است، اما حتی قبل از آخرین قرنطینه در ماه آگوست نیز دولت هند آغاز به برنامه ریزی برای کاهش مراسمات خاکسپاری در کشمیر نموده بود.

با این حال دولت هند نیز اقداماتی برای کاهش فشار های دنیای در پیش گرفته است. برای مثال هزاران بسته مواد غذایی رایگان ویژه ماه رمضان، میان نیازمندان کشمیری توزیع شد و همچنین برای دانشجویان مقرر شد به علت کندی اینترنت، برنامه های تلویزیونی خاص پخش گردد تا عقب افتادگی ناشی از قرنطینه تا حدودی جبران گردد.

با این وجود، به نظر می رسد که درس های طولانی ترین قرنطینه دنیا در خصوص اپیدمیولوژی، بسیار کمتر از مسئله دموکراسی است. چوداری می گوید: حتی در قرن 21 و در وسط یک بیماری همه گیر دنیای، 8 میلیون نفر از دسترسی به آموزش، معیشت، سرگرمی و بهداشت روان، به وسیله اینترنت که به یک سرویس اساسی برای تمام نقاط دنیا تبدیل شده است، محروم می شوند. این ثابت می نماید که حتی دموکراسی ها می توانند این سوئیچ را ببندند و همه حقوق بشر را از بین ببرند.